Een paar astronomen hebben de grote ontdekking gedaan van een 'exomoon' in een ander zonnestelsel
Maan is een hemellichaam dat ofwel rotsachtig of ijzig is en er zijn in totaal 200 manen in ons zonnestelsel. Dit omvat Earth's maan dat is onze planeet eigen permanente natuurlijke satelliet. Maan banen de aarde als vliegtuig De aarde banen de ster Zon. In ons zonnestelsel slechts twee planeten – Mercurius en Venus – hebben geen manen. Er zijn genoeg van planeten buiten ons zonnestelsel genaamd 'exoplaneten' die door onderzoekers zijn bevestigd, hoewel er geen bevestiging beschikbaar is over manen. Voor het eerst hebben astronomen Alex Teachey en David Kipping van Columbia University sterk bewijs gevonden voor een maan in een ander zonnestelsel. Hoewel 3,500 exoplaneten bekend zijn, is dit de eerste keer dat een exomaan is ontdekt. Deze maan is baan een reus vliegtuig in een ander ster systeem dat 8000 lichtjaar van ons verwijderd is. Het wordt een 'exomaan' zoals banen a vliegtuig in een ander zonnestelsel. Dit hemelobject is uniek vanwege zijn enorme omvang – de diameter is vergelijkbaar met die van vliegtuig Neptunus of Uranus – en hij doemt ook op boven een gigantische planeet ter grootte van Jupiter, en hun koppeling is opgemerkt als een ‘supergrote koppeling’. De exomaan is negen keer groter dan Jupiters Ganymedes, de grootste maan in ons zonnestelsel. De Hubble Tussenruimte telescoop en Kepler-telescoop van The National Aeronautics en Tussenruimte Administratie (NASA) zijn gebruikt om deze belangrijke ontdekking te doen door middel van onderzoek op afstand ster, planeet en een mogelijke maan.
In deze studie gepubliceerd in Wetenschap Advances wat wordt geprezen als een mijlpaal in de astronomie, onderzochten Teachey en Kipping gegevens van 284 exoplaneten die tot nu toe zijn ontdekt door de Kepler-telescoop en die gedurende meer dan een maand in wijde banen rond hun planeet zijn waargenomen sterren. De waarnemingen waren in staat om een korte dimming van het licht van een ster te meten wanneer de planeet voor de ster langs trok, dat wil zeggen tijdens de transit. exoplaneten worden ontdekt door astronomen door deze vermindering van de helderheid te observeren van de ster waar de planeet om draait. Deze methode wordt de ‘transitmethode’ genoemd. Theoretische modellen van planeetvorming zijn niet in staat dergelijke voorspellingen te doen en daarom wordt de transitmethode gebruikt. Deze planeet (of exoplaneet), genaamd Kepler 1625b, was de enige planeet rond de betreffende ster. Bij het analyseren van observaties vonden onderzoekers één specifiek exemplaar met interessante kenmerken en afwijkingen. Deze ster is ongeveer 70 procent groter dan onze zon, maar is ouder en de planeet bevindt zich op dezelfde afstand van zijn ster als de aarde tot de zon. Hoewel het object niet zichtbaar was, wezen veel bewijzen op het bestaan ervan. In de lichtcurve werden vooral kleine afwijkingen en schommelingen waargenomen. Dit was een interessant resultaat op basis waarvan onderzoekers de planeet ongeveer 40 uur lang intensief bestudeerden met behulp van de Hubble telescoop. Voor en tijdens de 19 uur durende transit van de planeet over de ster werden waarnemingen gedaan. Er wordt aangenomen dat de planeet op zo'n manier rond zijn ster draait dat het lijkt alsof een mogelijke maan er door zwaartekracht aan trekt. Toen de planeet voor de ster langs bewoog, werd het licht van de ster sterk gedimd, wat erop duidde dat er nog iets anders aanwezig was. Deze zwakte in de helderheid van de sterren was vergelijkbaar met de beweging van de maan rond de planeet, aangezien alleen een maan dit soort onzekere en wiebelige paden kon veroorzaken, en dit leverde een sterk bewijs op.
Soortgelijke waarnemingen en afwijkingen in de timing zouden worden gezien als iemand van buiten ons zonnestelsel (buitenaards) de maan zou zien passeren langs onze planeet Aarde. Deze exomoon zou ongeveer 2 miljoen mijl (3 miljoen km) van zijn ster verwijderd zijn en zou in feite twee keer zo groot zijn als onze maan op aarde lijkt. Onderzoekers zijn van plan de ster ergens in de toekomst opnieuw te observeren om verdere verificaties uit te voeren, waarschijnlijk in 2019. Wat ze bij hun eerste poging hebben waargenomen, wijst zeker in de richting van dit oordeel en dus zijn andere mogelijkheden uitgesloten. Ook hielp de enorme omvang van de exomoon en zijn planeet de onderzoekers, omdat grotere dingen gemakkelijker te detecteren zijn. Ook, omdat een maan om de planeet draait, blijft zijn positie verschuiven met transit. Dit is een opmerkelijke prestatie, aangezien manen anders moeilijk te lokaliseren zijn vanwege hun grootte in vergelijking met de gastplaneet en daarom vertonen ze een zwak transitsignaal. De gastplaneet en de maan zijn beide gasvormige entiteiten, dus onderzoekers zullen zeker niet op zoek zijn naar tekenen van leven. Hoewel deze beide entiteiten in het bewoonbare gebied van de gastster liggen, waar mogelijk vloeibaar water of andere vaste stoffen kunnen bestaan vanwege gematigde temperaturen.
Dit is de eerste keer dat een exomaan is ontdekt. Deze studie maakt een buitengewone bewering en veel astronomen zijn van mening dat al deze informatie met enige vrees moet worden begrepen en dat er zeker meer bewijs en verder onderzoek nodig zijn. Als deze studie met succes verder wordt uitgevoerd, kunnen we meer inzicht krijgen in hoe manen worden gevormd en waaruit ze bestaan, hoe planetenstelsels zich ontwikkelen en wat ons zonnestelsel gemeen heeft met de andere.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Teachey A en Kipping DM 2018. Bewijs voor een grote exomoon in een baan om Kepler-1625b. Wetenschapsvooruitgang 03 okt 2018: Vol. 4, nee. 10, DOI:https://doi.org/10.1126/sciadv.aav1784
***
