Een paar astronomen hebben de grote ontdekking gedaan van een 'exomoon' in een ander zonnestelsel
Maan is een hemellichaam dat ofwel rotsachtig of ijzig is en er zijn in totaal 200 manen in ons zonnestelsel. Dit omvat Earth's maan dat is de eigen permanente natuurlijke satelliet van onze planeet. De maan draait om de aarde zoals de planeet aarde om de ster zon draait. In ons zonnestelsel hebben slechts twee planeten - Mercurius en Venus - geen manen. Er zijn tal van planeten buiten ons zonnestelsel genaamd 'exoplaneten' die zijn bevestigd door onderzoekers, hoewel er geen bevestiging beschikbaar is over manen. Voor het eerst hebben een paar astronomen Alex Teachey en David Kipping van de Columbia University sterk bewijs gevonden van een maan in een ander zonnestelsel. Hoewel er 3,500 exoplaneten bekend zijn, is dit de eerste keer dat een exomaan is ontdekt. Deze maan draait om een gigantische planeet in een ander sterrenstelsel dat 8000 lichtjaar van ons verwijderd is. Het heet een 'exomaan’ as it orbits a planet in another solar system. This celestial object is unique owing to its huge size – diameter being similar to that of planet Neptune or Uranus – and it also looms over a giant Jupiter-sized planet and their pairing has been remarked as a ‘super-size pairing’. The exomoon is nine times bigger than Jupiter’s Ganymede which is the largest moon is our solar system. The Hubble Space telescope and Kepler telescope from The National Aeronautics and Space Administration (NASA) zijn gebruikt om deze belangrijke ontdekking te doen door middel van onderzoek naar een verre ster, planeet en een mogelijke maan.
In deze studie gepubliceerd in Wetenschap Advances what is being hailed as a milestone in astronomy, Teachey and Kipping examined data from 284 exoplanets which have been discovered till date by Kepler telescope which were seen in wide orbits for more than one month around their stars. The observations were able to measure brief dimming of a star’s light when the planet passed in front of the star i.e. during the transit. Exoplanets are discovered by astronomers by observing this reduction in brightness of the star which the planet orbits. This method is called the ‘transit method’. Theoretical models of planet formation are unable to make such predictions and that is why the transit method is used. This planet (or exoplanet), called Kepler 1625b was the only planet around the particular star. When analysing observations, researchers found one particular instance with interesting features and anomalies. This star is about the 70 percent larger than our Sun but is older and the planet is at the same distance from its star as Earth is to the Sun. Although the object was not visible but many evidences hinted towards its existence. Particularly, small deviations and wobbles were seen in the light curve. This was an interesting result based upon which researchers intensively studied the planet for around 40 hours using the Hubble telescope. Before and during the 19-hour transit of the planet across the star observations were recorded. The planet is thought to be revolving around its star in such way that it looks like a possible moon is pulling onto it gravitationally. When the planet moved in front of the star, the star’s light was dimmed very much hinting that there was something else present too. This dimness in stellar brightness was similar to the movement of the moon around the planet as only a moon could cause this kind of uncertain and wobbly path and this made for a strong evidence.
Soortgelijke waarnemingen en afwijkingen in de timing zouden worden gezien als iemand van buiten ons zonnestelsel (buitenaards) de maan zou zien passeren langs onze planeet Aarde. Deze exomoon zou ongeveer 2 miljoen mijl (3 miljoen km) van zijn ster verwijderd zijn en zou in feite twee keer zo groot zijn als onze maan op aarde lijkt. Onderzoekers zijn van plan de ster ergens in de toekomst opnieuw te observeren om verdere verificaties uit te voeren, waarschijnlijk in 2019. Wat ze bij hun eerste poging hebben waargenomen, wijst zeker in de richting van dit oordeel en dus zijn andere mogelijkheden uitgesloten. Ook hielp de enorme omvang van de exomoon en zijn planeet de onderzoekers, omdat grotere dingen gemakkelijker te detecteren zijn. Ook, omdat een maan om de planeet draait, blijft zijn positie verschuiven met transit. Dit is een opmerkelijke prestatie, aangezien manen anders moeilijk te lokaliseren zijn vanwege hun grootte in vergelijking met de gastplaneet en daarom vertonen ze een zwak transitsignaal. De gastplaneet en de maan zijn beide gasvormige entiteiten, dus onderzoekers zullen zeker niet op zoek zijn naar tekenen van leven. Hoewel deze beide entiteiten in het bewoonbare gebied van de gastster liggen, waar mogelijk vloeibaar water of andere vaste stoffen kunnen bestaan vanwege gematigde temperaturen.
Dit is de eerste keer dat een exomaan is ontdekt. Deze studie maakt een buitengewone bewering en veel astronomen zijn van mening dat al deze informatie met enige vrees moet worden begrepen en dat er zeker meer bewijs en verder onderzoek nodig zijn. Als deze studie met succes verder wordt uitgevoerd, kunnen we meer inzicht krijgen in hoe manen worden gevormd en waaruit ze bestaan, hoe planetenstelsels zich ontwikkelen en wat ons zonnestelsel gemeen heeft met de andere.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Teachey A en Kipping DM 2018. Bewijs voor een grote exomoon in een baan om Kepler-1625b. Wetenschapsvooruitgang 03 okt 2018: Vol. 4, nee. 10, DOI:https://doi.org/10.1126/sciadv.aav1784
***
