Wetenschappelijk Uit onderzoek is gebleken dat honden meelevende wezens zijn die obstakels overwinnen om hun honden te helpen menselijk eigenaren.
Mensen hebben al duizenden jaren honden gedomesticeerd en de band tussen mensen en hun honden is een mooi voorbeeld van een sterke en emotionele relatie. Trotse hondenbezitters over de hele wereld hebben altijd het gevoel gehad en vaak besproken met hun vrienden en familie over hoe zij voelen en voelen dat hun hoektand metgezellen zijn gevuld met empathie en medeleven, vooral in de tijden dat de eigenaren zelf van streek en radeloos zijn. Er wordt aangenomen dat honden niet alleen van hun baasjes houden, maar honden beschouwen deze mensen ook als hun aanhankelijke familie die hen onderdak en bescherming biedt. Honden worden al zo lang als de literatuur bestaat bestempeld als 'de beste vriend van de mens'. Dergelijke anekdotes over de bijzondere loyaliteit, genegenheid en band van honden met mensen zijn in elk medium gepopulariseerd, of het nu boeken, poëzie of speelfilms zijn. Ondanks dit overweldigende inzicht over hoe goed de relatie tussen een mens en zijn hond is, zijn er tot nu toe wetenschappelijke onderzoeken met gemengde resultaten op dit gebied uitgevoerd.
Honden zijn meelevende wezens
Onderzoekers van de John Hopkins University hebben in hun studie gepubliceerd in: Springer's Leren en Gedrag dat honden inderdaad de beste vriend van de mens zijn en dat het zeer medelevende wezens zijn met een onderschat sociaal bewustzijn, en dat ze zich haasten om hun baasjes te troosten als ze beseffen dat hun menselijke baasjes in nood verkeren. Onderzoekers voerden verschillende experimenten uit om de mate van empathie te begrijpen die honden jegens hun eigenaren tonen. In één van de vele experimenten werd een groep van 34 hondenbezitters en hun honden van verschillende groottes en rassen verzameld en werd de eigenaren gevraagd een liedje te huilen of te neuriën. Het werd één voor één gedaan voor elk paar honden en hondenbezitters, terwijl ze beiden tegenover elkaar in verschillende kamers zaten met een transparante, gesloten glazen deur ertussen, slechts ondersteund door drie magneten om het openen gemakkelijk te maken. Onderzoekers hebben zorgvuldig de gedragsreactie van honden en ook hun hartslag beoordeeld (fysiologische) door metingen uit te voeren op een hartslagmeter. Er werd gezien dat wanneer hun baasjes 'schreeuwden' of 'help' riepen en honden deze noodoproepen hoorden, ze de deur drie keer sneller openden om binnen te komen en troost en hulp te bieden en in wezen hun menselijke baasjes 'redden'. Dit staat in schril contrast met toen de eigenaren alleen maar een liedje aan het neuriën waren en gelukkig leken te zijn. Kijkend naar de gedetailleerde observaties, reageerden honden binnen gemiddeld 24.43 seconden wanneer hun eigenaren deden alsof ze van streek waren, vergeleken met een gemiddelde reactie van 95.89 seconden wanneer eigenaren blij leken terwijl ze kinderrijmpjes neuriën. Deze methode is afgeleid van het 'trapped other'-paradigma dat in veel onderzoeken met ratten is gebruikt.
Het is interessant om te bespreken waarom honden nog steeds de deur openden als de eigenaren alleen maar neuriën en er geen teken van problemen was. Dit toont aan dat het gedrag van honden niet alleen gebaseerd was op empathie, maar ook op hun behoefte aan sociaal contact en ook een beetje nieuwsgierigheid naar wat er voor de deur ligt. Die honden die veel sneller reageerden bij het openen van de deur, hadden zelf minder stress. De niveaus van stress werden genoteerd door een voortgangslijn te bepalen door middel van nulmetingen. Dit is een begrijpelijke en gevestigde psychologische observatie dat honden hun eigen nood zullen moeten overwinnen om actie te ondernemen (hier, de deur openen). Dit betekent dat honden hun eigen gevoelens onderdrukken en in plaats daarvan empathisch handelen door zich te concentreren op hun menselijke eigenaren. Een soortgelijk scenario zien we bij kinderen en soms ook volwassenen wanneer ze hun eigen overweldigende persoonlijke stress moeten overwinnen om iemand hulp te kunnen bieden. Aan de andere kant vertoonden honden die de deur helemaal niet openden duidelijke tekenen van angst bij hen, zoals hijgen of ijsberen, wat hun angst toonde voor de situatie waarbij iemand betrokken was van wie ze echt houden. Onderzoekers benadrukken dat dit normaal gedrag is en helemaal niet verontrustend, aangezien honden, net als mensen, op een of ander moment verschillende gradaties van mededogen kunnen tonen. In een ander experiment analyseerden onderzoekers de blikken van honden naar hun baasjes om meer te weten te komen over de relatie.
In de uitgevoerde experimenten waren 16 van de 34 honden getrainde therapiehonden en geregistreerde "hulphonden". Alle honden presteerden echter op een vergelijkbare manier, ongeacht of ze hulphonden waren of niet, of zelfs de leeftijd of hun ras er niet toe deed. Dit betekent dat alle honden vergelijkbare mens-dier hechtingskenmerken vertonen, alleen dat therapiehonden meer vaardigheden hebben verworven wanneer ze zich registreren als hulphond en deze vaardigheden verklaren meer gehoorzaamheid dan emotionele toestand. Dit resultaat heeft sterke implicaties voor het criterium dat wordt gebruikt om hulphonden te kiezen en op te leiden. Specialisten kunnen beoordelen welke eigenschappen het belangrijkst zijn om therapeutische verbeteringen aan te brengen bij het ontwerpen van selectieprotocollen.
De studie toont een hoge gevoeligheid van hoektanden aan voor de gevoelens en gevoelens van mensen, aangezien ze veranderingen in de emotionele toestand van mensen sterk waarnemen. Dergelijke lessen bevorderen ons begrip van de empathie van honden en het scala aan gedrag tussen soorten in de algemene context. Het zou interessant zijn om de reikwijdte van dit werk uit te breiden om verder onderzoek te doen naar andere huisdieren zoals katten, konijnen of papegaaien. Proberen te begrijpen hoe honden denken en reageren, kan ons een startpunt bieden om te begrijpen hoe empathie en mededogen evolueren, zelfs bij mensen, waardoor ze empathisch handelen in moeilijke situaties. Het kan ons helpen de mate van medelevende reacties te onderzoeken en ook ons begrip van de gedeelde evolutionaire geschiedenis van zoogdieren - mens en hond - te verbeteren.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Sanford EM et al. 2018. Timmy zit in de put: empathie en prosociale hulp bij honden. Leren en gedrag. https://doi.org/10.3758/s13420-018-0332-3
***
