Een studie suggereert dat zowel overmatige alcoholconsumptie als totale onthouding bijdragen aan iemands risico om later in zijn leven dementie te ontwikkelen
Dementia is een groep hersenaandoeningen die de mentale cognitieve taken van een persoon beïnvloeden, zoals geheugen, prestaties, concentratie, communicatieve vaardigheden, perceptie en redeneren. De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie die gewoonlijk mensen treft die ouder zijn dan 65 jaar. Het is een progressieve aandoening die met de tijd en de leeftijd erger wordt en het geheugen, gedachten en taal beïnvloedt en helaas is er momenteel geen remedie voor Ziekte van Alzheimer. Het is belangrijk om de risicofactoren van dementie te begrijpen, dat wil zeggen waardoor iemand meer kans heeft om dementie te vertonen naarmate hij ouder wordt. Men denkt dat het risico op het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer afhankelijk is van een groot aantal factoren, waaronder hartaandoeningen, suikerziekte, beroerte, hoge bloeddruk en hoog cholesterol.
In een uitgebreide studie gepubliceerd in British Medical JournalIn 9000 volgden onderzoekers uit Frankrijk en Groot-Brittannië meer dan 23 Britse ambtenaren gedurende een gemiddelde periode van 1983 jaar. Toen het onderzoek van start ging, lag de leeftijd van de deelnemers tussen de 35 en 55 jaar. Onderzoekers registreerden ziekenhuisdossiers, sterfteregisters en toegang tot geestelijke gezondheidszorg om de deelnemers te beoordelen dementie toestand. Daarnaast registreerden ze ook het totaal van elke deelnemer alcohol consumptie met wekelijkse tussenpozen met behulp van speciaal ontworpen vragenlijsten. Een "matige" alcoholconsumptie werd gedefinieerd als 1 tot 14 "eenheden" alcohol per week. Eén eenheid was gelijk aan 10 milliliter. Dit is de eerste en enige studie die een gerandomiseerde gecontroleerde studie heeft uitgevoerd - die wordt beschouwd als de gouden standaard in de geneeskunde - voor een langere periode om de correlatie tussen alcohol en het risico op dementie te analyseren.
De resultaten toonden aan dat de deelnemers die meer dan 14 eenheden alcohol per week dronken, risico op dementie neemt toe naarmate het aantal geconsumeerde alcoholeenheden toeneemt. Elke toename van de consumptie met zeven eenheden per week ging gepaard met een toename van 17 procent in het risico op dementie. En als de consumptie verder zou worden verhoogd, wat zou leiden tot ziekenhuisopname, zou het risico op dementie oplopen tot 400 procent. Tot verbazing van de auteur werd alcoholonthouding ook in verband gebracht met 50 procent meer kans op ontwikkeling dementie vergeleken met matige drinkers. Dus zowel zware drinkers als geheelonthouders vertoonden een verhoogd risico, zelfs na het instellen van controles voor leeftijd, geslacht en sociale en economische factoren. Dit resultaat legt opnieuw de nadruk op een “J-vormige” curve die de correlatie laat zien tussen alcohol en alcohol dementie risico waarbij matige drinkers het laagste risico hebben. Matige alcoholconsumptie is ook gecorreleerd met andere betere gezondheidsresultaten, waaronder een verminderd risico op hart- en vaatziekten, borstkanker enz.
Dit resultaat is absoluut onverwacht en zeer interessant, maar wat zijn de implicaties ervan? Hoge alcoholconsumptie kan zeker door een persoon worden verminderd, maar suggereert dit onderzoek absoluut dat matige alcoholconsumptie een noodzaak is? Of hebben naast onthouding nog andere factoren bijgedragen aan een verhoogd risico bij alcoholonthouders? Dit is een complexe discussie en er moet een verscheidenheid aan medische aspecten worden geraadpleegd voordat tot een algemene conclusie kan worden gekomen. Factoren zoals hoge bloeddruk of een hartaanval kunnen bijvoorbeeld hebben geleid tot een verhoogd risico bij geheelonthouders. Wellicht spelen verschillende factoren een rol dementie risico.
Een nadeel van deze studie was het vertrouwen op zelfgerapporteerde alcoholconsumptie, omdat het duidelijk is dat mensen in dergelijke omstandigheden de neiging hebben om te weinig te rapporteren. Alle deelnemers waren allemaal ambtenaren, dus het vinden van een generalisatie is moeilijk of er moet een apart onderzoek worden uitgevoerd waarin rekening wordt gehouden met sociaaleconomische factoren. De meeste deelnemers waren al op middelbare leeftijd toen het onderzoek werd gestart, daarom wordt het alcoholconsumptiepatroon in de vroege volwassenheid hier volledig genegeerd. Auteurs stellen dat hun studie voornamelijk observationeel is en dat er geen directe conclusie kan worden getrokken totdat de reikwijdte ervan is uitgebreid.
Dit werk legt opnieuw de nadruk op risicofactoren in het middenleven. Er wordt aangenomen dat veranderingen in iemands hersenen meer dan twintig jaar duren voordat iemand symptomen vertoont (bijvoorbeeld van 20 tot 30 jaar). dementie). Er moet meer belang worden gehecht aan risicofactoren voor de middelbare leeftijd en levensstijl, die vanaf de middelbare leeftijd gemakkelijk kunnen worden gewijzigd. Dergelijke risicofactoren zijn gewicht, bloedsuikerspiegel en cardiovasculaire gezondheid. Een persoon kan zijn risico op ontwikkeling zeker veranderen dementie later in het leven door passende veranderingen aan te brengen op middelbare leeftijd. Het zou misschien een gimmick zijn om alle eer te geven aan alcoholgebruik voor het beïnvloeden van verouderende hersenen, omdat er meer onderzoek nodig is om de hersenen rechtstreeks te onderzoeken om ons begrip van neurologische aandoeningen te vergroten.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Sabia S et al. 2018. Alcoholgebruik en risico daarop dementie: 23 jaar follow-up van Whitehall II cohortstudie. British Medical Journal. 362. https://doi.org/10.1136/bmj.k2927
***
