Insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1) is een prominente groeifactor die veel van de groeibevorderende effecten van groeihormoon (GH) uitvoert door GH's stimulatie van IGF-1-afgifte uit de lever.1. IGF-1-signalering bevordert de groei en verspreiding van kanker en er zijn medicijnen ontwikkeld om de IGF-1-receptor (IGF1R) te targeten om IGF-1-signalering te verminderen, hoewel deze niet effectief is vanwege resistentie tegen de medicijnen die bij patiënten worden ontwikkeld2. IGF-1 wordt beschouwd als een risicofactor voor de prostaat kanker en hoge serumniveaus van IGF-1 worden geassocieerd met een verscheidenheid aan verschillende soorten kanker2. Vanwege de groeibevorderende effecten, ook in de hersenen, wordt verminderde IGF-1-signalering in de hersenen echter geassocieerd met een verhoogd risico op de ziekte van Alzheimer (AD) en dementie, cognitieve achteruitgang, angst en depressie.2 suggereert de wisselwerking tussen cognitieve functie en kankerrisico.
Muizen met verlaagd serum IGF-1 cognitieve stoornissen hebben die worden omgekeerd wanneer IGF-1 aan de muizen wordt toegediend2. Zowel de insulinereceptor (IR) als de IGF1R stimuleren de celdeling en daarmee ook de groei van kanker2. Leren en geheugen vereisen insuline/IGF-1-signalering en verhoogde IGF-1 was gecorreleerd aan verbeterd geheugen en verhoogd volume van de hippocampus2. Bovendien presteerden bij patiënten met de ziekte van Parkinson (PD) met lage serum-IGF-1-spiegels slechter op taken die de cognitieve functie testen2. Interessant is echter dat IGF-1 ook de klaring van bèta-amyloïde plaque kan vertragen, wat bijdraagt aan AD .2, maar het lijkt uit het bewijs dat IGF-1 in het algemeen significant pro-cognitie, pro-neurogenese en neuroprotectief is.
Een duidelijk voorbeeld van deze afweging is het verminderde AD-risico onder kanker patiënten, en ook dat oudere kankerpatiënten een superieur geheugen hadden met een lagere mate van achteruitgang van de geheugenfunctie2. Het lijkt dus veilig om dat te extrapoleren: IGF-1, zoals aan de meeste dingen, zijn er voordelen en risico's aan verbonden en dat er geen eenvoudige manier is om "gezond" te zijn door IGF-1 te manipuleren door veranderingen in levensstijl zoals vasten en energiebeperking om de serumconcentraties te verlagen, aangezien het verlagen van de serumconcentraties kan hebben onbedoelde cognitieve gevolgen die iemand cognitief “ongezond” maken.
***
Referenties:
- Laron Z. (2001). Insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1): een groeihormoon. Moleculair pathologie: MP, 54(5), 311-316. https://doi.org/10.1136/mp.54.5.311
- Rosenzweig SA (2020). De voortdurende evolutie van insuline-achtige groeifactorsignalering. F1000Research, 9, F1000 Faculteit Rev-205. https://doi.org/10.12688/f1000research.22198.1
***
