Een baanbrekende studie heeft een nieuwe manier ontdekt om inactieve menselijke verouderingscellen te verjongen, wat een enorm potentieel biedt voor onderzoek naar veroudering en enorme mogelijkheden voor het verbeteren van de levensduur
Een team onder leiding van professor Lorna Harries aan de Universiteit van Exeter, VK1 heeft aangetoond dat chemicaliën met succes kunnen worden gebruikt om verouderde (oude) menselijke cellen te maken verjongen en zo verschijnen en zich jonger gedragen, door de kenmerken van de jeugd terug te krijgen.
Veroudering en "splitsingsfactoren"
Vergrijzing is een heel natuurlijk maar zeer complex proces. als de veroudering vordert in een menselijk lichaam, onze weefsels hopen zich op oude cellen die hoewel levend zijn, groeien of functioneren ze niet zoals ze zouden moeten (zoals de jonge cellen). Deze oude cellen verliezen ook het vermogen om de output van hun genen correct te reguleren, wat in feite hun functie beïnvloedt. Dit is de belangrijkste reden waarom onze weefsels en organen vatbaarder worden voor ziekten naarmate we ouder worden.
"Splicing-factoren" zijn zeer cruciaal om ervoor te zorgen dat genen hun volledige scala aan functies kunnen uitvoeren en dat de cel in wezen weet "wat ze moeten doen". Dit is ook aangetoond door dezelfde onderzoekers in een eerdere studie2. Eén gen kan verschillende berichten naar het lichaam sturen om een functie uit te voeren en deze splitsingsfactoren bepalen welke boodschap moet uitgaan. Naarmate mensen ouder worden, werken deze splitsingsfactoren minder efficiënt of helemaal niet. Senescent of oude cellen, die in de meeste organen van oudere mensen te vinden zijn, hebben ook minder splitsingsfactoren. Dit scenario beperkt dus het vermogen van cellen om te reageren op uitdagingen in hun omgeving en heeft gevolgen voor een individu.
De "magie" om zo te zeggen
Deze studie, gepubliceerd in BMC celbiologie, laat zien dat de splitsingsfactoren die op oudere leeftijd beginnen "uit te schakelen" daadwerkelijk weer kunnen worden ingeschakeld door chemische verbindingen toe te passen die reversatrol-analogen worden genoemd. Deze analogen zijn afkomstig van een stof die veel voorkomt in rode wijn, rode druiven, bosbessen en donkere chocolade. Tijdens het experiment werden deze chemische verbindingen rechtstreeks aangebracht op een kweek die cellen bevat. Het bleek dat slechts enkele uren na de toepassing de splicingfactoren begonnen te verjongenen de cel begon zichzelf te delen zoals jonge cellen dat doen. Ze hadden nu ook langere telomeren (kapjes” op chromosomen die steeds korter worden naarmate we ouder worden). Dit leidde tot een natuurlijk herstel van de functie in de cellen. De onderzoekers waren aangenaam verrast door de mate en ook de snelheid van de veranderingen in de oude cellen tijdens hun experimenten, omdat dit niet een geheel verwachte uitkomst was. Dit gebeurde echt! Dit is door het team bestempeld als "magie". Ze herhaalden de experimenten meerdere keren en ze boekten succes.
Veroudering verlichten
Vergrijzing is een realiteit en onontkoombaar. Zelfs mensen die het geluk hebben oud te worden met minimale beperkingen, lijden nog steeds een zekere mate van verlies, zowel fysiek als mentaal. Naarmate mensen ouder worden, zijn ze vatbaarder voor beroertes, hartaandoeningen en kanker en de meeste mensen op 85-jarige leeftijd hebben een soort chronische ziekte gehad. Het is ook een algemene veronderstelling dat sinds veroudering is ook een fysiek proces, de wetenschap zou het moeten kunnen aanpakken en het kunnen verlichten of behandelen zoals elke andere lichamelijke ziekte. Deze ontdekking heeft de potentie om therapieën te ontdekken die mensen zouden kunnen helpen om beter oud te worden, zonder de degeneratieve effecten van oud worden te ervaren, met name achteruitgang in hun lichaam. Dit is de eerste stap om te proberen mensen een normaal leven te laten leiden, maar met: volksgezondheid voor hun hele leven.
Richting voor de toekomst
Dit onderzoek behandelt echter slechts één onderdeel van veroudering. Het bespreekt of houdt geen rekening met de oxidatieve stress en glycatie die ook cruciaal zijn voor de veroudering Verwerken. Het is duidelijk dat er op dit moment duidelijk meer onderzoek nodig is om het ware potentieel vast te stellen van soortgelijke benaderingen om de degeneratieve effecten van veroudering aan te pakken. Hoewel veel wetenschappers beweren dat het veranderen van veroudering zou zijn als een ontkenning van de natuurlijke beperkingen van ons menselijk bestaan. Deze studie beweert echter niet de eeuwige fontein van de jeugd te hebben ontdekt, maar genereert wel een enorme hoop om het ouder worden te omarmen en elke periode van dit geschenk dat leven wordt genoemd, te waarderen en te waarderen. Net zoals antibiotica en vaccinaties de afgelopen eeuw hebben geleid tot een verlenging van de levensduur, is dit een cruciale stap op weg naar verbetering. De onderzoekers dringen er verder op aan dat er meer onderzoek wordt gedaan naar de degeneratieve effecten van veroudering dan zou leiden tot de ethische discussie of wetenschap alleen moet worden gebruikt om de levensduur van mensen te verbeteren of ook te verlengen. Dit is zeer controversieel, maar het lijdt geen twijfel dat we een praktische actie nodig hebben om niet alleen de gezondheid van ouderen te herstellen, maar ook om alle menselijk met een gezondere “normale levensduur”.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
1. Latorre E et al 2017. Modulatie van kleine moleculen van splitsingsfactor-expressie wordt geassocieerd met redding van cellulaire veroudering. BMC celbiologie. 8 (1). https://doi.org/10.1186/s12860-017-0147-7
2. Harries, LW. et al. 2011. Menselijke veroudering wordt gekenmerkt door gerichte veranderingen in genexpressie en deregulering van alternatieve splicing. Verouderende cel. 10 (5). https://doi.org/10.1111/j.1474-9726.2011.00726.x
