Hebben we de sleutel voor een lang leven bij mensen gevonden?

Een cruciaal eiwit dat verantwoordelijk is voor een lang leven is voor het eerst geïdentificeerd bij apen

Er vindt een overvloed aan onderzoek plaats op het gebied van veroudering, omdat het essentieel is om de genetische basis van veroudering te begrijpen om te kunnen begrijpen hoe veroudering kan worden uitgesteld en leeftijdsgerelateerde ziekten kunnen worden behandeld. Wetenschappers hadden een eiwit ontdekt, SIRT6 genaamd, waarvan wordt gezien dat het veroudering bij knaagdieren onder controle houdt. Het is mogelijk dat dit ook de ontwikkeling van niet-menselijke primaten kan beïnvloeden. In 1999 werden de Sirtuin-familie van genen en hun homologe eiwitten, waaronder SIRT6, gekoppeld aan lang leven in gist en later in 2012 bleek SIRT6-eiwit betrokken te zijn bij de regulering van veroudering en levensduur bij muizen, aangezien een tekort aan dit eiwit leidde tot kenmerken die verband houden met versnelde veroudering, zoals kromming van de wervelkolom, colitis enz.

Het gebruik van een model dat evolutionair vergelijkbaar is met dat van de mens, zoals een andere primaat, kan de leemte opvullen en ons informeren over de relevantie van onderzoeksresultaten voor de mens. Een recente studie¹ gepubliceerd NATUUR is het eerste werk ooit over het begrijpen van de rol van SIRT6 bij het reguleren van de ontwikkeling en levensduur van geavanceerde zoogdieren zoals primaten¹. Wetenschappers uit China hebben de makaken (apen) van 's werelds eerste primaten zonder hun SIRT6-eiwitproducerende gen ontwikkeld door gebruik te maken van op CRISPR-Cas9 gebaseerde genbewerkingstechnologie en experimenten om het effect van SIRT6-deficiëntie bij primaten direct te observeren. In totaal werden 48 'ontwikkelde' embryo's geïmplanteerd in 12 surrogaatmoederapen, waarvan er vier zwanger werden en drie baby-aapjes ter wereld brachten toen één werd geaborteerd. Babymakaken die dit eiwit missen, stierven binnen enkele uren na de geboorte in tegenstelling tot muizen die na ongeveer twee tot drie weken na de geboorte 'vroegtijdige' veroudering beginnen te vertonen. In tegenstelling tot muizen blijkt SIRT6-eiwit een cruciale rol te spelen in de embryonale ontwikkeling bij apen, omdat de afwezigheid van SIRT6 ernstige vertragingen en defecten in de ontwikkeling van het hele lichaam veroorzaakte. De drie pasgeboren baby's vertoonden een lagere botdichtheid, kleinere hersenen, onvolgroeide darmen en spieren.

Babyapen vertoonden een ernstige prenatale ontwikkelingsachterstand die leidde tot ernstige geboorteafwijkingen veroorzaakt door vertraagde celgroei, bijvoorbeeld in hersenen, spieren en andere orgaanweefsels. Als een soortgelijk effect bij mensen zou worden waargenomen, zou een menselijke foetus niet meer dan vijf maanden groeien, hoewel het de vastgestelde geen maanden in de baarmoeder van de moeder zal voltooien. Dit zou te wijten zijn aan functieverlies in het SIRT6-producerende gen in de menselijke foetus, waardoor deze onvoldoende groeit of sterft. Hetzelfde team van wetenschappers heeft eerder aangetoond dat SIRT6-deficiëntie in menselijke neurale stamcellen de juiste transformatie in neuronen kan beïnvloeden. De nieuwe studie bevestigt dat SIRT6-eiwit een waarschijnlijke kandidaat is om een ​​'human longevity-eiwit' te zijn en verantwoordelijk zou kunnen zijn voor het reguleren van de menselijke ontwikkeling en levensduur.

De studie heeft nieuwe grenzen geopend voor het begrijpen van menselijke langlevende eiwitten in de toekomst. De ontdekking van cruciale eiwitten kan licht werpen op de ontwikkeling en veroudering van de mens en op een directe behandeling van ontwikkelingsachterstanden, leeftijdsgerelateerde aandoeningen en stofwisselingsziekten bij de mens. Deze studie is al gedaan bij apen, dus er is hoop dat soortgelijke studies bij mensen licht kunnen werpen op belangrijke langlevende eiwitten.

Veroudering blijft een raadsel en mysterie voor de mensheid. Onderzoek naar veroudering is vaak veel meer besproken dan enig ander gebied vanwege het belang dat aan jongeren wordt gehecht in de samenleving en cultuur. een andere studie² gepubliceerd Wetenschap toonde aan dat er misschien niet eens een natuurlijke limiet is voor een lang leven bij mensen. Wetenschappers van de Universiteit van Roma Tre in Italië hebben een statistische analyse gemaakt van de overlevingskansen van ongeveer 4000 ouderen van 105 jaar en ouder en hebben vastgesteld dat op 105-jarige leeftijd een 'sterfteplateau' wordt bereikt dat geen grens betekent aan een lange levensduur bestaat nu en na deze leeftijd is de kans op leven en dood 50:50, dwz iemand zou hypothetisch gesproken veel langer kunnen leven. Medische experts geloven dat het risico op overlijden toeneemt vanaf de volwassenheid tot de leeftijd van ongeveer 80 jaar. Er is zeer weinig kennis beschikbaar over wat er gebeurt na de jaren 90 en 100. Deze studie zegt dat de menselijke levensduur geen bovengrens mag hebben! Interessant is dat Italië een van de landen is met het hoogste aantal honderdjarigen per hoofd van de bevolking ter wereld, dus het is een perfecte locatie, maar om de studie te veralgemenen is er meer werk nodig. Dit is het beste bewijs voor leeftijdssterfteplateaus bij mensen, aangezien er zeer interessante patronen naar voren kwamen. Wetenschappers willen het concept van nivellering in detail begrijpen en het lijkt erop dat nadat we de jaren 90 en 100 zijn gepasseerd, de cellen van ons lichaam een ​​punt kunnen bereiken waarop herstelmechanismen in ons lichaam de verdere schade in onze cellen kunnen compenseren. Misschien kan zo'n sterfteplateau zelfs de dood op elke leeftijd vertragen? Er is geen direct antwoord omdat het menselijk lichaam zo is ontworpen dat het zijn eigen beperkingen en grenzen zal hebben. Veel cellen in ons lichaam vermenigvuldigen zich niet of vermenigvuldigen zich na de eerste keer vormen - bijvoorbeeld in de hersenen en het hart - dus deze cellen zullen tijdens het verouderingsproces afsterven.

***

{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}

Bron (nen)

1. Zhang W et al. 2018. SIRT6-deficiëntie resulteert in ontwikkelingsachterstand bij cynomolgus-apen. Natuur. 560. https://doi.org/10.1038/d41586-018-05970-9

2 Barbie E et al. 2018. Het plateau van menselijke sterfte: demografie van pioniers op het gebied van levensduur. Science. 360 (6396). https://doi.org/10.1126/science.aat3119

***