Hebben we de sleutel voor een lang leven bij mensen gevonden?

Een cruciaal eiwit dat verantwoordelijk is voor een lang leven is voor het eerst geïdentificeerd bij apen

Er vindt een overvloed aan onderzoek plaats op het gebied van veroudering, omdat het essentieel is om de genetische basis van veroudering te begrijpen om te kunnen begrijpen hoe veroudering kan worden uitgesteld en leeftijdsgerelateerde ziekten kunnen worden behandeld. Wetenschappers hadden een eiwit ontdekt, SIRT6 genaamd, waarvan wordt gezien dat het veroudering bij knaagdieren onder controle houdt. Het is mogelijk dat dit ook de ontwikkeling van niet-menselijke primaten kan beïnvloeden. In 1999 werden de Sirtuin-familie van genen en hun homologe eiwitten, waaronder SIRT6, gekoppeld aan lang leven in gist en later in 2012 bleek SIRT6-eiwit betrokken te zijn bij de regulering van veroudering en levensduur bij muizen, aangezien een tekort aan dit eiwit leidde tot kenmerken die verband houden met versnelde veroudering, zoals kromming van de wervelkolom, colitis enz.

Met behulp van een model dat evolutionair vergelijkbaar is met menselijkkan, net als een andere primaat, de leemte opvullen en ons informeren over de relevantie van onderzoeksresultaten mensen. Een recente studie¹ gepubliceerd NATUUR is het eerste werk ooit over het begrijpen van de rol van SIRT6 bij het reguleren van de ontwikkeling en levensduur van geavanceerde zoogdieren zoals primaten¹. Wetenschappers uit China hebben de makaken (apen) van 's werelds eerste primaten zonder hun SIRT6-eiwitproducerende gen ontwikkeld door gebruik te maken van op CRISPR-Cas9 gebaseerde genbewerkingstechnologie en experimenten om het effect van SIRT6-deficiëntie bij primaten direct te observeren. In totaal werden 48 'ontwikkelde' embryo's geïmplanteerd in 12 surrogaatmoederapen, waarvan er vier zwanger werden en drie baby-aapjes ter wereld brachten toen één werd geaborteerd. Babymakaken die dit eiwit missen, stierven binnen enkele uren na de geboorte in tegenstelling tot muizen die na ongeveer twee tot drie weken na de geboorte 'vroegtijdige' veroudering beginnen te vertonen. In tegenstelling tot muizen blijkt SIRT6-eiwit een cruciale rol te spelen in de embryonale ontwikkeling bij apen, omdat de afwezigheid van SIRT6 ernstige vertragingen en defecten in de ontwikkeling van het hele lichaam veroorzaakte. De drie pasgeboren baby's vertoonden een lagere botdichtheid, kleinere hersenen, onvolgroeide darmen en spieren.

Babyapen vertoonden een ernstige prenatale ontwikkelingsachterstand die leidde tot ernstige geboorteafwijkingen veroorzaakt door vertraagde celgroei, bijvoorbeeld in hersen-, spier- en andere orgaanweefsels. Als een soortgelijk effect zou worden waargenomen in mensen dan een menselijk De foetus zal niet langer dan vijf maanden groeien, hoewel hij de voorgeschreven maanden in de baarmoeder van de moeder zal voltooien. Dit zou te wijten zijn aan functieverlies in het SIRT6-producerende gen in de menselijk foetus, waardoor deze onvoldoende groeit of sterft. Hetzelfde team van wetenschappers heeft eerder aangetoond dat SIRT6-deficiëntie in menselijk neurale stamcellen kunnen de juiste transformatie in neuronen beïnvloeden. De nieuwe studie bevestigt dat SIRT6-eiwit een waarschijnlijke kandidaat is om een ​​'menselijk levensduurproteïne' en zou verantwoordelijk kunnen zijn voor de regulering menselijk ontwikkeling en levensduur.

De studie heeft nieuwe grenzen voor begrip geopend menselijk eiwitten met een lange levensduur in de toekomst. Ontdekking van cruciale eiwitten kan licht werpen menselijk ontwikkeling en veroudering en direct behandelontwerp voor ontwikkelingsachterstanden, leeftijdsgebonden stoornissen en stofwisselingsziekten mensen. Dit onderzoek is al gedaan bij apen, dus er is hoop dat er soortgelijke onderzoeken volgen mensen kan licht werpen op belangrijke eiwitten met een lange levensduur.

Veroudering blijft een raadsel en mysterie voor de mensheid. Onderzoek naar veroudering is vaak veel meer besproken dan enig ander gebied vanwege het belang dat aan jongeren wordt gehecht in de samenleving en cultuur. een andere studie² gepubliceerd Wetenschap toonde aan dat er misschien niet eens een natuurlijke limiet bestaat voor de levensduur van mensen mensen. Wetenschappers van de Universiteit van Roma Tre in Italië hebben een statistische analyse uitgevoerd van de overlevingsmogelijkheden van ongeveer 4000 ouderen die tussen de 105 jaar en ouder waren en stelden dat op 105-jarige leeftijd een ‘sterfteplateau’ wordt bereikt dat betekent dat er geen grens is aan de overlevingskansen. Er bestaat nu een lang leven en na deze leeftijd is de mogelijkheid van leven en dood 50:50, dat wil zeggen dat iemand hypothetisch gesproken gewoon veel langer zou kunnen leven. Medische experts geloven dat het risico op overlijden toeneemt vanaf de volwassenheid tot ongeveer 80 jaar. Er is heel weinig kennis beschikbaar over wat er na de jaren 90 en 100 gebeurt. Deze studie zegt dat menselijk levensduur mag geen bovengrens hebben! Interessant is dat Italië een van de landen is met het hoogste aantal honderdjarigen per hoofd van de bevolking ter wereld, dus het is een perfecte locatie. Om het onderzoek te generaliseren is echter verder werk nodig. Dit is het beste bewijs voor plateaus voor leeftijdssterfte in Nederland mensen toen er zeer interessante patronen naar voren kwamen. Wetenschappers willen het concept van nivellering in detail begrijpen en het lijkt erop dat nadat we de jaren 90 en 100 hebben overschreden, de cellen van ons lichaam een ​​punt kunnen bereiken waarop reparatiemechanismen in ons lichaam de verdere schade in onze cellen kunnen compenseren. Misschien kan zo’n sterfteplateau zelfs de dood op elke leeftijd vertragen? Er is geen onmiddellijk antwoord, aangezien de menselijk lichaam is zo ontworpen dat het zijn eigen beperkingen en grenzen zal hebben. Veel cellen in ons lichaam vermenigvuldigen zich niet of vermenigvuldigen zich na de eerste vorming – bijvoorbeeld in de hersenen en het hart – dus deze cellen zullen afsterven tijdens het verouderingsproces.

***

{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}

Bron (nen)

1. Zhang W et al. 2018. SIRT6-deficiëntie resulteert in ontwikkelingsachterstand bij cynomolgus-apen. Natuur. 560. https://doi.org/10.1038/d41586-018-05970-9

2Barbi E et al. 2018. Het plateau van menselijk sterfte: demografie van pioniers op het gebied van een lang leven. Science. 360 (6396). https://doi.org/10.1126/science.aat3119

***