Plasticvervuiling in Atlantische Oceaan veel hoger dan eerder werd gedacht

Plastic vervuiling poses a major threat to ecosystems worldwide especially marine environment as most of the kunststoffen used and discarded reach finally in rivers and oceans. This is responsible for the imbalance of marine ecosystems causing harm to oceanic life¹ en uiteindelijk van invloed op de menselijke gezondheid². Bijzonder zorgwekkend zijn mariene microplastics (10-1000 uM) die vanuit verschillende bronnen in de oceaan terechtkomen, zoals erosie van stortplaatsen, transport vanuit kust- en binnengebieden, visserij, scheepvaart en illegale lozingen rechtstreeks in zee.

Volgens een recent onderzoek³, is er een gecombineerde schatting van 11-21 miljoen ton van de drie belangrijkste soorten zwerfvuil kunststoffen (polyethyleen, polypropyleen en polystyreen) van 32–651 µm grootteklasse opgehangen in de top 200 m van de Atlantische Oceaan, wat neerkomt op 200 miljoen ton als je rekening houdt met de volledige diepte van 3000 meter van de Atlantische Oceaan.

Blijkbaar is deze discrepantie te wijten aan het feit dat eerder gedaan onderzoek geen rekening hield met de hoeveelheden 'onzichtbare' microplastic deeltjes onder het oceaanoppervlak. In feite zijn de trapsgewijze processen die de microplastics naar de hadal-geulen (het diepste deel van de oceaan) transporteren, in het spel. Er zijn meldingen van zeer hoge concentraties van microplastics in de diepst bekende streken van de vliegtuig, afgrondvlakten en hadal-loopgraven in de Stille Oceaan (4900 m–10,890 m)^5.  

Het huidige onderzoek ³ is the first of its kind that was done across the entire Atlantic, from the UK to the Falklands. This assessed the vervuiling from polyethylene (PE), polypropylene (PP) and polystyrene (PS) litter at 12 locations on a 10,000 km North–South transect of the Atlantic Ocean. The study showed that the highest relative mass concentrations was that of PE followed by PP and PS. This was in line with the polymer composition of plastic waste generated globally ⁴ en gevangen in de oppervlakte oceaan en op de zeebodem.  

***

Referenties: 

1. GESAMP, 2016. Bronnen, lot en effecten van microplastics in het mariene milieu (deel 2). Internationale Maritieme Organisatie. Online verkrijgbaar bij http://www.gesamp.org/site/assets/files/1275/sources-fate-and-effects-of-microplastics-in-the-marine-environment-part-2-of-a-global-assessment-en.pdf  

2. Wright S L and Kelly FJ. Plastic and human health: a micro issue? Environ. Sci. Technol.51, 6634-6647 (2017). DOI: https://doi.org/10.1021/acs.est.7b00423 

3. Pabortsava K, Lampitt RS. Hoge concentraties plastic verborgen onder het oppervlak van de Atlantische Oceaan. Gepubliceerd: 18 augustus 2020. Nat Commun 11 (4073). DOI: https://doi.org/10.1038/s41467-020-17932-9  

4. Geyer, R., Jambeck, JR & Law, KL Productie, gebruik en lot van alle kunststoffen die ooit zijn gemaakt. Wetenschap. Adv.3, e1700782 (2017). DOI: https://doi.org/10.1126/sciadv.1700782 

5. Penga G., Bellerby R., et al 2019. De ultieme prullenbak van de oceaan: Hadal-geulen als belangrijke opslagplaatsen voor plasticvervuiling. Wateronderzoek. Jaargang 168, 1 januari 2020. DOI: https://doi.org/10.1016/j.watres.2019.115121  

***