Wetenschappers hebben een nieuwe manier gevonden om bij muizen verlichting te krijgen van de chronische neuropathische pijn
Neuropathische pijn bij mensen is een chronische pijn geassocieerd met zenuw schade zoals neuropathie. Dit is zeer moeilijk te behandelen chronische vorm van pijn die vaak wordt gezien bij zenuwtrauma, chemotherapie en diabetes. De pijn is schietend en intens en/of veroorzaakt een gevoel van gevoelloosheid of verlies van gevoel. De pijn kan over het algemeen gepaard gaan met een verwonding, operatie, ziekte of infectie en kan constant of willekeurig optreden, de intensiteit blijven veranderen en bij sommige patiënten geleidelijk beter of slechter worden.
Oorzaak van moeilijk te behandelen neuropathische pijn
Het menselijk zenuwstelsel bestaat uit een complexe verzameling zenuwen en speciale cellen, neuronen genaamd, die signalen van de hersenen naar verschillende delen van het lichaam overbrengen. zenuwen zijn gemaakt van bundels zenuwvezels die axonen worden genoemd. Neuropathische pijn bij mensen wordt veroorzaakt door gedeeltelijk beschadigde axonen van een zenuw. Bij dieren wanneer een perifere zenuw wordt verpletterd, raakt deze volledig beschadigd en beschadigde axonen zorgen vervolgens voor groei van gezonde axonen in de zenuw. Dit gebeurt niet bij mensen en dat is de reden waarom de chronische neuropathische pijn blijft hangen. Het beheersen van chronische pijn is een hele uitdaging en vereist veel inspanningen om het draaglijk te laten lijken met behoud van normale lichaamsfuncties. Slechts zeer weinig patiënten krijgen verlichting van deze pijn met het gebruik van een enkel medicijn, aangezien de diagnose van neuropathische pijn nooit te wijten is aan slechts één oorzaak. Pijnstillers, plaatselijke behandelingen en fysiotherapie worden geadviseerd, maar in de meeste gevallen zijn ze niet in staat om de cyclus te doorbreken van chronische pijn.
De behandeling voor neuropathische pijn vinden
Aangezien is vastgesteld dat de belangrijkste reden voor neuropathische pijn bij mensen gedeeltelijk beschadigde axonen in zenuwen is, zou het absoluut noodzakelijk zijn om dit specifieke aspect te onderzoeken. In een nieuwe studie gepubliceerd in Cel, wilden onderzoekers de rol van onze immuuncellen bij het afbreken van onze beschadigde (gedeeltelijk of anderszins) zenuwen begrijpen. Ze keken naar een immuuncel, natural killer of NK genaamd, die axonen van neuronen kan snijden in een petrischaaltje in het laboratorium. Deze NK-cellen maken deel uit van de aangeboren immuniteit van ons lichaam waarmee ons immuunsysteem ons beschermt tegen virussen en kanker. Er werd gezien dat gedissocieerde neuronen een eiwit tot expressie brachten, RAE1 genaamd, dat vervolgens NK-cellen uitnodigt om zich op de neuronen te richten. Dus zodra neuronen waren gegroeid samen met geactiveerde NK-cellen begonnen deze cellen de gewonde/gedeeltelijk beschadigde zenuwen af te breken door de axonen weg te eten, maar zonder hun cellichamen te vernietigen. Dus hier was een potentiële mogelijkheid om nieuwe gezonde axonen te laten groeien in plaats van beschadigde.
Het huidige experiment werd uitgevoerd in levende muizen door eerst de functie van NK-cellen te vergroten en daarna de heupzenuw van het been van de muis te verpletteren. Binnen korte tijd vertoonden immuun-gestimuleerde muizen verminderde gevoeligheid in hun aangetaste poot. Na een pauze registreerden wetenschappers dat aangetaste neuronen een eiwit begonnen aan te maken dat vervolgens neuronen kwetsbaar maakt voor aanvallen door NK-cellen. De NK-cellen reageerden onmiddellijk door naar de zenuw te komen en beschadigde axonen te verwijderen. Toen deze beschadigde axonen eenmaal waren opgeruimd, begonnen er gezonde in hun plaats te groeien. En na ongeveer twee weken kregen muizen weer gevoel in hun aangetaste poten. De controlegroep van muizen die geen immuunstimulatie kregen om hun NK-cellen te verhogen, herstelde ook in een vergelijkbaar tijdsinterval. Maar het cruciale punt is dat aangezien de beschadigde axonen van de controlegroepmuizen niet werden verwijderd, ze door aanraking veroorzaakte chronische pijn bleven houden gedurende bijna een maand na het letsel.
Het experiment is succesvol geweest in een diermodel en onderzoekers zijn ervan overtuigd dat een soortgelijk scenario zich ook bij mensen kan voorstellen tijdens het optreden van neuropathische pijn. De gedeeltelijk beschadigde zenuwen bij mensen blijven signalen naar de hersenen sturen en veroorzaken chronische pijn en overgevoeligheid lang nadat de eerste pijnprik is doorstaan. Er zou een methode kunnen worden ontworpen bij mensen die de functie van NK-cellen op dezelfde manier kan moduleren en alle gedeeltelijk of volledig beschadigde axonen kan verwijderen en vervolgens gezonde axonen kan laten groeien. Dit zou neuropathische pijn effectief kunnen behandelen, zoals blijkt uit de huidige studie bij muizen. Het begrijpen van de cruciale rol van NK-cellen bij axonale degeneratie zal belangrijk zijn voor het ontwerpen van behandelingen voor chronische neuropathische pijn bij mensen.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Davies AJ et al. 2019. Natural Killer-cellen degenereren intacte sensorische afferenten na zenuwletsel. Cel. https://doi.org/10.1016/j.cell.2018.12.022
