Wetenschappers hebben een duidelijke zenuwsignaleringsroute geïdentificeerd die kan helpen om te herstellen van aanhoudende pijn na een blessure.
We weten allemaal pijn – het onaangename gevoel veroorzaakt door een brandwond, pijn of hoofdpijn. Elke vorm van pijn in ons lichaam houdt een ingewikkelde interactie in tussen specifieke zenuwen, our spinal cord and our brain. In our spinal cord, specialized zenuwen receive messages from specific peripheral zenuwen and they control message transmission to our brain. Whether the signal to the brain is important depends upon the severity of the pain. In the case of sudden burn, the message is transmitted as urgent while for a scratch or minor bruise, the messages are not tagged as urgent. These messages then travel to the brain and brain will respond by sending out messages to enable healing which could be either to our nervous system or brain might release pain-suppressing chemicals. This experience of pijn is bij iedereen anders en pijn heeft te maken met leren en geheugen.
Over het algemeen kan pijn worden onderverdeeld in kortdurende of acute pijn en langdurige of chronische pijn. Acute pijn is de ernstige of plotselinge pijn die optreedt als gevolg van ziekte, verwonding of operatie. Terwijl chronische pijn een langere tijd aanhoudt en een ziekte of aandoening op zich wordt.
Chronische pijn
Bijvoorbeeld na een gestoten teen of een prikkeling in de voet of handpalm of het aanraken van iets te heets, na een gevoel van schok, gaat het lichaam reflexen om zich terug te trekken uit de activiteit of bron van gevaar. Dit gebeurt onmiddellijk, maar de reflex is sterk genoeg om ons weg te duwen van verder gevaar. Dit wordt gedefinieerd als een evolutionaire respons die over meerdere soorten wordt geconserveerd om de overleving te maximaliseren, maar de exacte routes zijn nog steeds niet begrepen. Een aanhoudende pijn of pijn treedt dan op nadat de eerste schok van de verwonding voorbij is. En deze aanhoudende pijn heeft tijd nodig om te verlichten, wat seconden, minuten of zelfs dagen kan zijn. Een persoon blijft proberen de pijn te verlichten door bijvoorbeeld druk uit te oefenen, een warm kompres, koelmethoden enz.
Wetenschappers van de Harvard Medical School wilden de verschillende manieren analyseren waarop pijnprikkels van de plaats van trauma of letsel in het lichaam naar de hersenen reizen. De traumatische stimuli zijn het resultaat van complexe neurologie waarbij sensorische zenuwen betrokken zijn, nociceptoren genaamd, en er zijn verschillende paden die signalen naar de spinal cord en hersengebieden. De details van dit scenario zijn nog steeds niet goed begrepen. Wetenschappers denken dat de "pijnmatrix" in de hersenen verantwoordelijk is voor de pijn, maar er kan ook iets anders zijn.
Pijnmechanisme begrijpen
In een studie gepubliceerd in NATUUR, scientists looked into spinal zenuw cells which are associated with noxious stimuli. A gene called Tac1 expressed on these cells was seen to have a critical role in neuron functions. And their research shows that there might be different pathways followed by two different types of pain. They identified a new pathway of zenuwen in mice which look like chiefly responsible for persistent pain or ache which occurs after the initial shock of pain has gone by. Upon switching off this gene, mice still exhibit a response to sudden acute pain. And when their feet were pricked or they were pinched etc they showed signs of aversion. However, mice did not show any later signs of persistent discomfort which tells that the brain was not informed of this damage conveying that these spinal zenuwen might play a role in informing the brain.
Er zijn dus twee verschillende paden voor de eerste uitbarsting van pijn en voor aanhoudend ongemak. Dit zou misschien de enige reden kunnen zijn waarom veel pijnstillende medicijnen goed zijn voor aanvankelijke pijn, maar niet in staat zijn om de aanhoudende pijn, pijn, prikkeling enz. te bestrijden, die eerder zou kunnen worden gedefinieerd als een coping-mechanisme. De resultaten verklaren ook waarom veel kandidaat-geneesmiddelen slecht vertaalden uit preklinische studies naar effectieve therapieën voor pijn.
Deze studie heeft voor het eerst in kaart gebracht hoe reacties buiten onze hersenen ontstaan en deze kennis biedt belangrijke aanwijzingen en kan helpen bij het begrijpen van verschillende neurale circuits die verantwoordelijk zijn voor chronische pijn en ongemak. De aanwezigheid van twee verschillende afweerreacties om letsel te voorkomen, die worden gecontroleerd door afzonderlijke zenuwsignaleringsroutes. Het is duidelijk dat de eerste verdedigingslinie de snelle terugtrekkingsreflex is en de tweede de pijnverwerkingsreactie die wordt geactiveerd om het lijden te verminderen en weefselbeschadiging als gevolg van een blessure te voorkomen. In de aanhoudende opioïdencrisis is het een dringende noodzaak om nieuwe pijnbehandelingen te ontwikkelen. Aangezien chronische pijn een aandoening en ziekte op zich wordt, is het cruciaal geworden om dit aspect van pijnbestrijding aan te pakken.
***
Bron (nen)
Huang T et al. 2018. Identificatie van de paden die nodig zijn voor coping-gedrag geassocieerd met aanhoudende pijn. NATUUR. https://doi.org/10.1038/s41586-018-0793-8
***
