Plasticvervuiling in Atlantische Oceaan veel hoger dan eerder werd gedacht

Plastic vervuiling vormt een grote bedreiging voor ecosystemen wereldwijd, met name het mariene milieu, aangezien de meeste gebruikte en weggegooide kunststoffen uiteindelijk in rivieren en oceanen terechtkomen. Dit is verantwoordelijk voor de onbalans van mariene ecosystemen die schade toebrengen aan het leven in de oceaan¹ en uiteindelijk van invloed op de menselijke gezondheid². Bijzonder zorgwekkend zijn mariene microplastics (10-1000 uM) die vanuit verschillende bronnen in de oceaan terechtkomen, zoals erosie van stortplaatsen, transport vanuit kust- en binnengebieden, visserij, scheepvaart en illegale lozingen rechtstreeks in zee.

Volgens een recent onderzoek³, is er een gecombineerde schatting van 11-21 miljoen ton van de drie belangrijkste soorten zwerfvuil kunststoffen (polyethyleen, polypropyleen en polystyreen) van 32–651 µm grootteklasse opgehangen in de top 200 m van de Atlantische Oceaan, wat neerkomt op 200 miljoen ton als je rekening houdt met de volledige diepte van 3000 meter van de Atlantische Oceaan.

Blijkbaar is deze discrepantie te wijten aan het feit dat eerder gedaan onderzoek geen rekening hield met de hoeveelheden 'onzichtbare' microplastic deeltjes onder het oceaanoppervlak. In feite zijn de trapsgewijze processen die de microplastics naar de hadal-geulen (het diepste deel van de oceaan) transporteren, in het spel. Er zijn meldingen van zeer hoge concentraties van microplastics in the deepest known regions on the vliegtuig, abyssal plains and hadal trenches located in the Pacific Ocean (4900 m–10,890 m)^5.  

Het huidige onderzoek ³ is de eerste in zijn soort die over de hele Atlantische Oceaan is gedaan, van het VK tot de Falklands. Dit beoordeelde de vervuiling door polyethyleen (PE), polypropyleen (PP) en polystyreen (PS) zwerfvuil op 12 locaties op een 10,000 km noord-zuid transect van de Atlantische Oceaan. De studie toonde aan dat de hoogste relatieve massaconcentraties die van PE waren, gevolgd door PP en PS. Dit was in lijn met de polymeersamenstelling van plastic afval dat wereldwijd wordt gegenereerd ⁴ en gevangen in de oppervlakte oceaan en op de zeebodem.  

***

Referenties: 

1. GESAMP, 2016. Bronnen, lot en effecten van microplastics in het mariene milieu (deel 2). Internationale Maritieme Organisatie. Online verkrijgbaar bij http://www.gesamp.org/site/assets/files/1275/sources-fate-and-effects-of-microplastics-in-the-marine-environment-part-2-of-a-global-assessment-en.pdf  

2. Wright SL en Kelly FJ. Plastic en menselijke gezondheid: een microprobleem? omgeving. wetenschap technologie.51, 6634-6647 (2017). DOI: https://doi.org/10.1021/acs.est.7b00423 

3. Pabortsava K, Lampitt RS. Hoge concentraties plastic verborgen onder het oppervlak van de Atlantische Oceaan. Gepubliceerd: 18 augustus 2020. Nat Commun 11 (4073). DOI: https://doi.org/10.1038/s41467-020-17932-9  

4. Geyer, R., Jambeck, JR & Law, KL Productie, gebruik en lot van alle kunststoffen die ooit zijn gemaakt. Wetenschap. Adv.3, e1700782 (2017). DOI: https://doi.org/10.1126/sciadv.1700782 

5. Penga G., Bellerby R., et al 2019. De ultieme prullenbak van de oceaan: Hadal-geulen als belangrijke opslagplaatsen voor plasticvervuiling. Wateronderzoek. Jaargang 168, 1 januari 2020. DOI: https://doi.org/10.1016/j.watres.2019.115121  

***