De temperaturen in grote steden stijgen als gevolg van het 'stedelijk hitte-eilandeffect' en dit verhoogt de intensiteit en frequentie van hittegebeurtenissen. Studie maakt gebruik van computationele modellering om kenmerken te beoordelen die verband houden met verhoogde temperaturen in landgebruik in steden om op de natuur gebaseerde warmtebeperkende oplossingen te bieden voor verschillende landgebruiken.
Naarmate meer en meer mensen naar grote steden verhuizen vanwege studie- en werkmogelijkheden, komen er meer constructies die leiden tot een dramatische verschuiving in stadslandschappen. Bijna 54 procent van de wereldbevolking woont nu in stedelijke gebieden. Grote steden raken overbelast en dichtbevolkt. Door meer gebouwen en trottoirs in de steden zijn de temperaturen hoog en stijgen ze voortdurend door een fenomeen genaamd stedelijke hitte eiland effect. Met stijgende temperaturen neemt de frequentie en intensiteit van ernstige langdurige hitte-evenementen toe naarmate de zomers heter worden. Stedelijke hitte verhoogt niet alleen de temperatuur, maar veroorzaakt ook vervuiling en gezondheidsproblemen, vooral voor de kwetsbare bevolking. Stadswarmte wordt steeds belangrijker milieu zorg voor alle grote steden van de wereld. Er zijn op de natuur gebaseerde ontwerpoplossingen voor landgebruik nodig om een duurzame wijk te bouwen voor het beheer van stedelijke warmte in steden.
In een op 21 mei gepubliceerde studie in Sfeer, onderzochten onderzoekers de effecten van het gebruik van groene infrastructuur (vegetatie en bouwmateriaal) op de temperatuur van de omgevingslucht in verschillende landgebruiken in de stad Portland, VS. Ze gebruikten een computermodelleringsprogramma genaamd ENVI-met microklimaatmodellering - het eerste dynamische model dat het thermische regime met fijnere resoluties kan analyseren en de interacties tussen planten en lucht in stedelijke woningen kan modelleren. Onderzoekers gebruikten ENVI-met om eerst vast te stellen welke omgevingskenmerken waarschijnlijker geassocieerd zijn met hogere temperaturen. Ten tweede analyseerden ze hoe verschillend groene ontwerpen zou de temperatuur voor dit landgebruik kunnen verlagen. In hun analyse onderzochten ze verschillende veranderingen in de groene infrastructuur die werden gemodelleerd met behulp van verschillende soorten landgebruik.
Resultaten dat ontwerpwijzigingen, waaronder het planten van bomen en vegetatie, het aanbrengen van groene daken, verhoogde wegen en daken, het verminderen van verharde oppervlakken en het gebruik van materialen op daken en op trottoirs die warmte kunnen reflecteren, een goed resultaat kunnen hebben. Ook wordt materiaalasfalt sterk geassocieerd met een stijging van de omgevingstemperatuur. Door bomen te planten en reflecterende bouwmaterialen te gebruiken, kunnen maximale temperatuurverschillen worden bereikt. Groene daken zorgden, indien geïnstalleerd, voor plaatselijke koeling en voor milieu-effecten zoals het doordrenken van regenwater, het beheersen van vervuiling en het bieden van een natuurlijke habitat voor vogels. De resultaten toonden aan dat een combinatie van verschillende mitigatieoplossingen verlichting zou geven van hitte.
De huidige studie laat de verschillen in temperatuur zien door veranderingen in verschillende landgebruiken in een stedelijke buurt mee te nemen. Het onderzoek biedt warmtebeperkende, op de natuur gebaseerde oplossingen voor verschillende stadslandschappen via een efficiënt platform voor stadsplanners om klimaatdoelen te bereiken.
***
{U kunt de originele onderzoekspaper lezen door op de DOI-link hieronder in de lijst met geciteerde bron(nen) te klikken}
Bron (nen)
Makido, Y et al. 2019. Op de natuur gebaseerde ontwerpen om stedelijke hitte te verminderen: de werkzaamheid van groene infrastructuurbehandelingen in Portland, Oregon. Atmosfeer. 10 (5). http://dx.doi.org/10.3390/atmos10050282