De inperkingsregeling op basis van 'quarantaine' of 'sociale afstand' is naar voren gekomen als het belangrijkste hulpmiddel in de strijd tegen COVID-19. Maar er zijn zorgen over de economische en psychologische kosten. Een onderzoeker biedt 'sociale inperking' als alternatief aan, waarbij het lijkt alsof het 'sociale netwerk' wordt uitgebreid met 'familieleden, vrienden en andere niet-essentiële mensen'. Maar door het uitgebreide sociale netwerk lopen 'sommige' mensen mogelijk een hoger risico op overlijden.
Enkele kenmerken van Covid-19 wat het inperken ervan bemoeilijkt, zijn de feiten dat de incubatietijd langer kan zijn dan 14 dagen (tot 28 dagen zijn gemeld) en de mensen in de incubatietijd zijn besmettelijk, ook al hebben ze geen symptomen. Daarom, met als doel het contact tussen mensen binnen een redelijke termijn tot een minimum te beperken, werd door Chow en Chow in hun paper gepubliceerd op 30 maart 2020 een "tweetraps inperkingsschema" voorgesteld.
Volgens dit schema omvat de eerste fase het verdelen van het insluitingsgebied in blokken en de blokken in eenheden. Een kleinere unit heeft een betere controle over het strooien. Het contact is alleen toegestaan binnen de units; contact met buitenunit 14 dagen verboden. Screen en test binnen de eenheden om geïnfecteerde gevallen te identificeren en quarantaine van de mensen in de eenheden met geïnfecteerde gevallen gedurende 14 dagen vanaf de bevestigingsdatum. In de tweede fase is contact tussen verschillende eenheden binnen een blok toegestaan, maar gedurende 14 dagen niet tussen verschillende blokken.
De regeling vereist twee fasen van elk 14 dagen om de verspreiding tot een minimum te beperken en lijkt een evenwicht te vinden tussen quarantaine en vrijheid. In de eerste fase staat het alleen contacten binnen de eenheden toe en in de tweede fase binnen de blokken.
Dit model op basis van 'quarantaine' of 'sociale afstand' is naar voren gekomen als het belangrijkste instrument in de strijd tegen COVID-19 wereldwijd met redelijke resultaten. Wuhan hinkt nu bijvoorbeeld naar normaliteit en de verspreiding lijkt beperkt te zijn in India, dat momenteel voor een periode van drie weken tot half april volledig is afgesloten. Aan de andere kant zien we zeer hoge prevalentie- en sterftecijfers in landen als het VK en de VS die te laat waren met het opleggen van beperkingen op contacten met mensen. Er zijn echter zorgen over de economische en psychologische kosten die met dit model gepaard gaan.
Sociale distantiëring zou kunnen leiden tot verhoogde angst, depressie en schade aan de eigenwaarde vanwege de nadruk op 'essentieel contact', wat antropologen lijken te bieden ”sociale inperkingals een alternatief. Nicholas Long analyseert in zijn recente paper conceptuele problemen met 'social distancing' en pleit voor 'sociale inperking', waarbij in feite 'sociaal netwerk' lijkt te worden uitgebreid van 'natuurlijk huishouden' naar 'familieleden, vrienden en andere mensen' ondanks dat het niet essentieel is. Dit lijkt de mogelijkheid te bieden van een levendig en gevarieerd sociaal leven met veel niet-essentiële sociale contacten (2).
Het ‘sociale inperking’-model kan goed werken voor mensen met de juiste genetische samenstelling en zorgt voor natuurlijke immuniteit tegen COVID (dergelijke mensen bevinden zich vaker in hetzelfde huishouden dat biologische relaties omvat), maar kan een ernstige bedreiging vormen voor het leven van mensen zonder de juiste genen. natuurlijke immuniteit door de kans op contact met het virus te vergroten.
Hypothetisch, aangenomen dat er absoluut geen begrip was van epidemiologie en er geen medische voorzieningen waren om de bevolking te beschermen tegen het uitbreken van COVID-19, zou de hele mensheid dan worden weggevaagd? Het antwoord is nee. De natuurlijke selectie zou hebben gewerkt in het voordeel van degenen met de juiste genetische samenstelling die natuurlijke immuniteit tegen COVID verschaft. De negatieve selectiedruk zou hebben gewerkt tegen degenen zonder het juiste gen en deze pandemie zou dergelijke mensen mogelijk hebben uitgeroeid. Dit is wat er in het verleden met de menselijke bevolking is gebeurd totdat vooruitgang in de medische wetenschappen ook die mensen begon te redden tegen wie natuurlijke selectie anders zou hebben gewerkt.
Vergeleken met ebola heeft COVID-19 veel meer overlevingskans wat betekent dat een groot aantal mensen genen kan hebben die natuurlijke immuniteit verlenen. Het 'sociale afstand'-model lijkt een grotere overlevingskans te bieden aan de 'anderen' die anders niet zouden overleven (aangezien er op dit moment geen vaccin of medicijn is om de infectie te behandelen).
De vraag is of de overlevingskans van degenen tegen wie natuurlijke selectie anders zou kunnen werken, wordt vergroot door sociale afstand of moet de nadruk liggen op het minimaliseren van de economische en psychologische kosten voor de rest.
***
Referentie:
1.Chow, WK en Chow, CL, 2020. Een korte opmerking over de inperkingsregeling tegen de verspreiding van het nieuwe coronavirus COVID-19. Open Journal of Biophysics, 2020, 10, 84-87. Gepubliceerd op 30 maart 30, DOI: https://doi.org/10.4236/ojbiphy.2020.102007 .
2.Long, Nicholas J. ORCID: 0000-0002-4088-1661 (2020) Van sociale afstand tot sociale inperking: socialiteit opnieuw vormgeven voor de coronaviruspandemie. Geneeskunde Antropologie Theorie. ISSN 2405-691X (Ingediend). LSE Research Online URL voor dit artikel: http://eprints.lse.ac.uk/103801/
***
